๐ โดยเนื่องแต่เรื่องใด
เจ้าห่มไห้ด้วยใจช้ำ
สิ่งใดหรือใครทำ
ซ้ำกระหน่ำกระทำเธอ
เคืองขัดกลัดอกกลุ้ม
มรสุมที่พบเจอ
น้ำตาน้องนองเอ่อ
สะอึกสะอื้นอย่างขื่นขม
ดวงจันทร์ไม่แจ่มฟ้า
ม่านน้ำตามาพร่าพรม
หทัยไร้อภิรมย์
ดวงจึงระทมฤทัย
เจ้าเพียงมิเดียงสา
ปวงปัญหาดาษดาใด
วลาหกปกแสงไสว
แห่งวันวัยไร้เดียงสา
แต่ใช่จะไร้แล้ว
ซึ่งแสงแก้วมณีล้ำค่า
อดทนเฝ้าค้นหา
จงศึกษาและเรียนรู้
อุปสรรคที่หนักหน่วง
อย่าให้ถ่วงทางไปสู่
ฟากโพยมเลยโฉมตรู
จงต่อสู่อยู่กับมัน
โดยเนื่องแต่เรื่องใด
ธารน้ำใจใครเขากั้น
จงผ่านธารแสงจันทร์
ให้ทาบทาทั่วหล้าเทอญ ๐
3 ความคิดเห็น:
พี่เขียนกลอนแล้วนำมาลงบล็อกส่วนตัว เชื่อว่าน้องดวงคงไม่มีโอกาสได้มาอ่าน แต่ไม่เป็นไรหรอกครับ พี่เชื่อว่าน้องคงรับรู้ได้จากมือพี่ที่ตบไหล่เราวันนั้น
หนทางข้างหน้ายังอีกไกล เรื่องต่างๆเหล่านี้ จะช่วยให้เราแข็งแกร่งขึ้น
พี่เชื่อ...
สวัสดีป๋า
ผมเอง
ยินดีที่ป๋าหายป่วยแล้ว
หวังว่าภายใต้แสงจันทร์ ณ ราตรีใดก็แล้วแต่
เราคงมีโอกาสเจอกัน มือข้างใดข้างใดของเราคงจะถือแก้วสุรา และปากของเราคงได้สนทนากัน
ขอให้ป๋ามีความสุข
สวัสดีครับ
แวะมาเยี่ยมไอ้ทุย เอ๊ย ไม่ใช่ หนุ่มนาในกรุง
อย่าหลงสาวกรุงให้มากนักนะ กิ้วๆ
แสดงความคิดเห็น