ห่มกาย

ฯห่มกายอุ่นขณะพระพิรุณหลั่ง
ยินฟ้าคลั่งครึกโครมโหมระทึก
และขณะหนึ่งใจไหลลงลึก
สู่ห้วงนึกถึงบ้านเมื่อนานมา

พริ้วใบข้าวกราวลมเป็นพรมเขียว
ไอ้ทุยเหลียวแลเหม่อชะเง้อหา
ลมพายุพัดผ่านสายม่านฟ้า
โก่งคันเบ็ดติดปลากลางนาไพร

ฝ่าสายฝนทนหนาวเมื่อคราวนั้น
สุขวสันตฤดูด้วยหลงใหล
ไม่รู้จาม-หวัด-คัดจมูก-ไอ
หลอมกายใจอยู่ในธรรมชาติ-นา

ห่อกายห่มข่มไข้ในเมืองหลวง
เพียงเผลอทวงความรักจากฟากฟ้า
เมฆหม่นดำคล้ำครึ้มอึมครึมมา
พลีกายาแลกร่างกลางฝนพรำฯ


ภาพจาก : http://www.trekkerhut.com/