เสก ร็อคแอนด์โรลโอ๊ะ...เย้!.............เท่ระเบิดเถิดเทิงเลยพี่
สรรค์ เสียงร้องทำนองกวี.................ลีลากีต้าร์อารมณ์ร็อค
สุข สันต์วันเกิดนะครับ......................สนับสนุนให้พี่ไปนอก
พิมาย บ้านเราบ่เหงาดอก.................ยังร้องเพลงบอกรักโลโซ
สุขสันต์วันเกิดครับ 7 สิงหาคม 2550
7 ความคิดเห็น:
อา..อัพได้แล้วนี่!
เมื่อวานตอนบ่ายคล้อยเย็น
เน็ตข้าพเจ้ามันก็ไม่ยอมเปิดให้สักหน้า
อารมณ์ค้างเติ่งกำลังจะส่งระเบียงฯให้ท่านย่า
สงกะสัยว่ามีจุดใดเกิดปัญหา
(ข้าพเจ้าต้องใช้หลายขั้นตอนกว่าจะต่อกันเป็นเน็ตให้ได้ใช้)
ไปไปมามาทุกอย่างก็ยังปกติดีต่อติดแต่หน้าไม่เปิด
ชักออกอาการหงุดหงิดอารมณ์ค้าง
..
..
ดีนะที่ข้าพเจ้าเลิกเป็นสาวก "ความพยายามอยู่ไหนความสำเร็จอยู่นั้น"มาเสียเนิ่นนานแล้ว
..
..
ปิดเครื่องเอนหลัง ออกไปหาของกิน
..
ค่ำ ๆ ลองใหม่กลับใช้ได้ปกติ
นั่นถ้าขืนไปปลุกปล้ำต่อดีไม่ดีข้าพเจ้าทำเจ๊งเสียเอง อิ อิ อิ
..
..
ว่าแต่ท่านเป็นเครือญาติหว้านกอเสกโลโซฤาขะรับ
จ๊าบจริงเจียว
คารวะ
แว๊บแรก นึกว่าท่านศิษย์เหลน เอารูปมาลง เหอๆ (เอ๊ะ.. ท่านนี่ล่ะ ศิษย์เหลน ใช่ก่?)
แม่นๆแล่ว อิๆ
โห...เจ้าประคุณรุนช่อง
ยังไม่อัพ!
รอ
รอ
รอ
รอ
ตา..
ยายเห็นบล็อกตาจากลิ้งค์ที่บ้านพี่หนิง
เข้ามาแอบอ่านนานแล้วล่ะ
ตอนนี้ ยายเพิ่งเอาแน่แล้วว่า จะสร้างบ้านตัวเองไว้ที่ไหน ยายเรื่องมากน่ะ เขียนอะไรก็ไม่เป็นเหมือนเค้า..เอาแต่แต่งห้องหอรอตา เฮ้ย
แต่งบ้านเล่นไปเรื่อยๆ ยายแอดหนุ่มนาในกรุงไว้ที่บ้านยายแล้ว ตาไม่อนุญาตก็ช่าง(หัว)ตานะ เพราะยายไม่สนใจหร้อก
อ้อ! แล้วก็ยายว่าจะเอากลอนที่ตาเขียนให้ไปลงไว้ด้วย แบบว่าเห่อน่ะ ทั้งชีวิตก็มีหนุ่มเขียนงานให้สองคนนี้แหละ มีเรื่องสั้นเรื่องนึงกับบทกวีของตา
แล้วก็มีน้องส้มลิ้มจากบ้านหนอนที่ได้ภาพวาดดินสอสีมาตอนแลกเปลี่ยนของรักของหวงน่ะค่ะ ชอบมากเลย
ว่างๆยายจะแวะมาหาตาใหม่เด้อ
คิดฮอดแพง
ยายเองจ้า
แวะมา เพราะกำลังคิดว่า feeder บล็อกนี้ใน Bloglines มันเสีย (เพราะว่าไม่มี update อะไรเลย) หรือว่า คนเขียนไม่แวะมาเขียนกันแน่..
๕๕๕ รู้ละ
(ได้มากวน แล้วสบายใจ.. ไชโย)
ท่านอ้ายเว้ย(ขอรับ)
ท่านห่างหาจยศีระษะไปนาน (ข้าพเจ้าจงใจเจียวว่าศีระษะ เป็นไงจ๊าบลไปม?)
ก็ช่างษีระศะท่านเถอะข้าพเจ้าตระหนักดีกว่าท่านมีเหตุผลอันควร
แต่ท่านรู้ไหม ยามหนึ่งในห้งงยาม (คำนั้เของพี่ท่านอานันท์ ห้วยจามประจพไม่รู้ทไหม่สสิท่าน)
ข้าพเจเาคิดถึ
ท่านน่าดู ก็เพราะครั้บหนึ่บง ช้าพเจ้าเคจยพบห้องหมัก ห้อบงที่ข้าพเจ้าเครยเมาได้เขียนได้ดังใจ
และยังเมาอยู่ใกล้ใกล้วนักเขียนใหญ่ของสยามแระเทศ วินรทร์เรียววานิฯ อถเหม่ท่านฯ มันให้อารมณืเสีนมิมี
ท่านชองคิดดูสิ เมาแป๋อยู่ใกล้ฯ วินทร์เลียวารินร?? มีที่ไหน
มีก็แต่ท่านนี่เแหละ ที่เปิดห้องหมักให้ได้กระทำตัวเละเทะเช่นนี้
อ่าท่าน..ข้าพเจ้าพิมพ์ผิดพิทพ์ถถูกแก้ไขครั้งแล้วครั้งเล่าจนเครื่องมัน้องแล้วร้องอีก
ท่านที่เคารพขเอรับ ข้าพเจ้าแนะนำตัวแล้วยังเนี่จย
ดินขอรับท่าน ดินเก่า ดินเดิม ดินที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าท่านานั่นแหละขอรับ
ข้าพเจ้าเห็นท่านมีย่ายามคอยพูดตุย (อยู่ข้างบนแล้าให้เบาใจว่าท่าน อ้าว...วงเล็บปิด)
ว่าท่านคงไม่เหงาใจสักเท่านกไร คงมีคงพฦูดคุยด้วยตามประสา เห็นเช่นนี้ข้าพเจ้าผุ้น้อยยินดีนักแล้ว
เห็นท่านมีความสุขข้าพเจข้าก็ยินดีแล้วขอรับ
อ่า...ข้าวดีดแล้ว ได้เวลาข้าพเจ้ากินข้าวล่ะ
ท่านขอรับ ข้าพเจ้าซัดเยียร์มาแต่เที่ยงจนป่านนี้
แต่ด้ววจิตวิญญาณรัก่ดีท่านรุ้ไม สัญญาณมันเสีอกร้องปีบบอกว่าถึงเวลาเขียนหนับงสือ
ข้าพเจ้ากลับมาขนำเฉยเลย เมาก็เมานย แล้วจะเขียนอะไรกันเนี่ย
ช่างหัวมันเถอะขอรับ เขียนอะไรก็ช่าง ข้าพเจ้ามาเขียนตรงเวลาก็แล้ากัน
ท่านที่เคารพ ข้าพเจ้าคิกถึงช่วงเวลา ที่ท่านมองบัตครทองเข้าห้องหมักให้ข้าพเจ้าเป็นอย่างยิ่ง
ท่านรู้ไหมมันเหมือนเป็นวีไอพีการ์ด บยอกว่า เฮ้ย เอ้งน่ะผ่านแล้ว เจขียนได้เข้าตาจข้าแล้ว
เอาบัตราไป (ตอนนั้นอจากให้แถมโคดยตี้อีกสักนางสองนาง)
เวชาเช่นนั้นไม่มีอยู่แล้วขอรับง เวลาจากเราไปนานแล้า!
เหลืออยู่ก็แต่ความเคารพรักที่ข้าพเจ้มีให้แก่ท่าน บ้าเอ้จย คิกแล้วก็แค้นใจไอ้เมนุษย์เฮงซวยที่ทำไให้ท่านต้อง
หมดอาลัยตายอยากกัลสังคมอันท่านได้จ่อมจมศีราษะมาตั้งยาวนาน
มันมราแผลบเดียวทำให้ท่านสูญสิ้นอารมณ์ถวิลวร๕ณ์ทีทจะร่วมหัวจมตูดกับสังคมอัน ท่านได้สร้างสรรค์ไว้ต่อไป
ช่างหัวพระคุณเภิดพขอรับ เมือ่เราเจออุจจาระแล้วจิ้มมันบ่อย ๆ เราก็จะเหม็นเสียไม่รู้วันหาย
อย่างที่ท่านเคยบอกข้าพเจ้านั้นแหละขอรับ เดี๋ยวมันก็แห้งไปเอง (บ้าเอ้ย ตอนนั้นข้าพเจ้าคิดว่าหากขืนคิดว่า
เดี๋ยวมันก็แห้งไปเองแล้วปล่อยให้อุจจาระเต็มบ้าน บ้านนั้นต้องชื่อว่า บ้านอึ! เสียเป็นแม่นมั่น อึ อึ อึ ) นั่น
คือเสียงหัวเราะสัพยอกน่ะขอรับ อี อึ อึ
อ่า....ทานอ้านย
ท่านรู้ไหม ตอนข้าพเจ้าได้ยินว่าท่านเปิดหน่มนาขึ้ตนมราเกพราะข้าพเจ้านั้น!
อุเหม่ ท่านเอ๋ย ท่านจะเห็นชข้าพเจ้าอึ้งไปสามวิ ...ทวน ....สามวิ
มันเป็นอะไรที่ อืมม์ ไม่รู้จะกล้าวว่าอย่างไร...มันต้องเป็นอะไรที่อ้าซซ...
ประมาณนั้นเลยท่านพูดไม่ออก
บ้าจริง! หากมีใครทำเช่านี้ใไท่านทานจะพูดออกไหม? ขอถาม
ทานอาจจะคิดว่า ทไไมมันนิ่งไปอย่างนั้นวะ ?
ช่างษีรศะของท่านเถิดขอรับ
แต่ที่ข้าพเจ้านิ่ง้เพราะไม่รู้จะกล้าวอย่างไรเสียนคิง ๆ
เอาล่ท่าน
แต่นี้ก็ร่ายเมลัยอักษรมาเพียงพอแห่กาละ
(เสียกายอย่างเดียงไม่ได้โม้กันที่บ้านวินทร์อย่างเคย) ข้าพเจ้าเลี่ยงคำว่าบ้านหนอนเพราะชักขัดเคืองลูกกะตากับ
คำนี้ขึ้นมาเช่นกัลล์
ข้าวดีดแล้วทั่าน ข้าพเจ้ากินข้าวก่อนนอนล่ะ
อย่างนั้อยข้าพเจ้ายังดูแลสุขภาพ
ไม่เมาหามรุ้งหรามค่ำ
เมาแต่เที่ยงในวันพ้กผ่อน
แฃ้วหลับนอนในเวลาอันควร
เพื่อวันพรุ่งจะเขียนหนังสือได้ตามปกติ
ขอท่านหลับฝันดี
(อย่าได้ฝันถึงยายของท่านเชียว...ขอขาพเจ้าเก็บไปฝันเอง อิ อิ อิ)
คาครวะ
ศิษยฺ์โหลนดิลล์
แสดงความคิดเห็น