โอม...เพี้ยง!

โอม...เพี้ยง!

เมื่อ: 2007-07-25 18:18:22

-->อาวินทร์ครับ

ด้วยความที่คิดว่าตัวเองยังหนุ่มยังแน่น อายุเพิ่งจะยีบหกยีบเจ็ด จึงกล้าทำงานแลกเศษเงินตั้งแต่เช้ายันดึก

ส่วนสมองนั้น ก็ได้ปฎิบัติตามหลักการ "แก้วน้ำที่ยังเติมไม่เต็ม" และอยากให้เติมอย่ารู้เต็มไปจนชั่วชีวิต

ท่ามกลางสภาพชีวิตแบบปากกัดตีนถีบ และท่ามกลางสภาพบ้านเมืองที่บางครั้งเผลอเอาใจไปเกี่ยวโยง จึงทำให้วันสองวันมานี้ เหมือนชีวิตของผมมันจะ "เต็ม" แล้ว

สองเช้าแล้วที่นาฬิกาปลุกตอน 7 โมงเช้า ผมเอื้อมมือปิดเสียง แล้วก็นอนมองนาฬิกาบนฝาผนังค่อยๆขยับเข็มเดินไปอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

สองวันมานี้ ผมทำหน้าเหมือนสตรีมีรอบเดือน

วันนี้เด็กชายชั้น ป.5 อัสสัมชัญ(ครูภาษาอังกฤษคนปัจจุบันของผม)ย่องเข้ามาสะกิดแล้วถามว่า "พี่นุๆ อยากได้คาถาแฮรี่ พอตเตอร์ไหม? เดี๋ยวผมจะปริ๊นท์มาให้"

"อือ!"

"เขามีคาถาเยอะมาก ตั้งแต่อักษรเอถึงแซ็ด!"

ผมบอกเขาว่าผมอยากได้อักษรเอช เอ พี พี วาย...

"ตกลง" เขารับคำ

ข้อความคาถายังมาไม่ถึง แต่อิทธิฤทธิ์จากคาถาปรากฎขึ้นแล้ว หลังจากที่ครูภาษาอังกฤษคนนี้เข้ามากวนประสาท

.

.

.

ชีวิตผมยังไม่เต็มสักหน่อย

เคารพรัก

ปล.บักหำน้อยพอตเตอร์ น่าจะเสกจตุคามสักรุ่น

ปล.2 เข้ามาฟังอาวินทร์ตอบคำถามเนืองๆ

2007-07-25 18:18:22

คำตอบ
ตอบเมื่อ: 2007-07-25 22:21:17

-->ความสุขของชีวิตมิอาจเสกได้จากเวทมนต์ แต่ความเรียบง่ายสบายๆ นี่เองนะครับ

จาก : คุยกับวินทร์ เลียววาริณ